سی سالگی

پیش روی آینه می‌ایستم
گیسوانم را شانه می‌زنم رج به رج می‌بافم
بلندی تار‌هایش را از روی قلبم کنار می زنم
ترک‌های رویش نمایان می‌شود
آرام رد ترک‌ها را نوازش می‌کنم
به انتهایش که می‌رسم تو را می‌بینم
تو برایم دلبری می‌کنی
چشم‌هایم هوایت را می‌کند
پاییز می‌شود
اما...
پاییز‌های بعد از تو بزرگ ترین دروغ تقویم‌اند.
"مهرنور"

محبوب من، پاییز بدون شما دی و بهمن می‌شود.
مهر رنگ می‌بازد و آبان و یلدا از خاطرش می‌رود
محبوب من،پاییز تنها شما را می‌شناسد...
"مهرنور"

پ.ن:برای دلدار پاییزی "زهرا طبرزدی" سی سالگی...

دلم می‌خواهد کلماتم هرزه باشند و
قلم و دفترم فاحشه خانه
شعر‌هایم هرجایی شوند و
الفبا تن فروشی کند
این حجم از دریدگی دنیا باید یک جا نشان داده شود.
"مهرنور"
پ.ن۱:خط‌خطی‌های مغز من
پ.ن۲:شاعرانگی‌هایم ته گرفته است و کلماتم جیغ شده‌اند...

این روز‌ها بغض نمی‌کنم ابدا
گویی پوست کلفت شده‌ام
وسط خط خطی‌های مغزم
دلدارم از من می‌خواهد آسمانش باشم،
این روزها بغض نمی‌کنم ابدا
آسمان من طوفانیست و پر از رعد و برق
مگر آسمان مورد علاقه او ابری و بارانی نبود؟
این روزها بغض نمی‌کنم ابدا.
چگونه آسمان مورد‌علاقه او باشم؟

"مهرنور"

ماهِ من در این هیاهو وحشی شب
خموش شده است.
به کدامین آسمان بروم؟
دست به دامان کدامین ستاره بشوم؟
سینه‌ی کدام ابر را بدرم؟
تا که چشمانم سیمای نقره‌ فام‌ات را در آغوش بگیرد.
"مهرنور"